Lees hier de nieuwsbrief over onderwijs!

Klik op de flyer voor een vergroting….

Terugdenkend aan mijn vakantie herinner ik me de momenten van schoonheid… de uitzichten tijdens het fietsen, de koorklanken waar ik deel van uitmaakte, het spel van wind en water tijdens het zeilen, de stilte en soberheid van het zenklooster.
Al deze momenten gaven me rust en ontspanning, en tegelijk inspiratie en energie. Schoonheid is een bron waar we eindeloos uit kunnen putten.
Op vakantie komen die momenten vaak bijna ‘vanzelf’ naar ons toe. Maar hoe kan ik die momenten ook nu blijven herkennen en ervaren?

In de workshops “Zin in Schoonheid” ga je daar zelf actief mee aan de slag. Wat is eigenlijk schoonheid voor mij? Welke houding helpt me om daar open voor te blijven staan?
En zijn er wellicht vormen die ik nog niet ken?
In ervaringsgerichte sessies leer je dat schoonheid altijd aanwezig is. Door die houding kun je je beter ontspannen, krijg je inspiratie en energie. Kortom: het verschil tussen vakantie en geen-vakantie wordt kleiner. Of verdwijnt wellicht helemaal…

Lees in de flyer hierboven er meer over! En geef je op via het contactformulier of neem contact op voor meer info. Je bent welkom!

Klik hier voor de online versie!

Gezocht: bevlogen gastdocenten!

Kinderen uit Nijmeegse wijken krijgen iedere week les op IMC Weekendschool Nijmegen. Tijdens de lessen komen de leerlingen in contact met allerlei vakgebieden: van journalistiek en beeldende kunst tot techniek en ondernemen. Ze gaan zelf aan de slag met ‘het echte werk’ en op excursie naar diverse werkplekken. We werken in de klas veel in kleine groepen en er is intensieve begeleiding. Hierdoor ontdekken de leerlingen waar ze affiniteit mee hebben en wat hun eigen vermogens zijn. Zo krijgen ze een beter beeld van hun capaciteiten en van de mogelijkheden die er voor hen zijn.

Wij werken met gastdocenten. Vaak mensen zonder een didactische achtergrond, maar mét een enorme passie voor hun beroep of studie. Juist dit is wat hen bijzonder maakt en wat de kinderen het meeste aanspreekt. Passie en een echt verhaal! Om te zorgen voor een divers aanbod van lessen zijn we altijd op zoek naar mensen die met bevlogenheid over hun beroep willen vertellen. Iedere les is maatwerk, maar zeker is dat de bijdrage van de gastdocenten vrijwillig is en dat je eenmalig of meerdere keren kunt deelnemen als gastdocent. De lessen zijn op zondag van 11.00 – 14.30 uur, natuurlijk ontmoeten we elkaar eerst een keer vooraf om een en ander door te spreken. Ben jij de gastdocent die wij zoeken? Mail ons dan via thomas.barten@weekendschool.nl

Vaak spreken leraren de wens uit meer ervaringsgericht onderwijs te geven. In de praktijk komt er daar echter niet zoveel van terecht als die behoefte zou doen vermoeden.  Wat kan daarvan de reden zijn?
Werkdruk komt vaak als eerste reden naar voren; de bekende CITO-scores, de rapportages, het al zo overvolle programma binnen en buiten de lessen..
Dit is zeker een reden, maar er is denk ik meer aan de hand.
Ervaringsgericht leren vraagt nogal wat  van de leraar, zoals je in het artikel in de link kunt lezen.  Het is niet simpel de leerlingen maar iets laten doen en erop vertrouwen dat ze door die ervaring inzicht krijgen.  Werkvormen moeten voorbereid, begeleid en daarna door reflectie in een kader worden gezet . En dat op individueel niveau van de leerling. Dat vraagt empathie, inzicht en kennis van zaken van de leraar.
Natuurlijk heeft een leraar deze competenties voor een groot deel (vaak intuïtief) in huis. Maar om het structureel in te passen is hiervoor ook een kader nodig. Een kader dat de leraar samen met de school, collega’s en ouders moet scheppen.
Daar heeft de leraar soms ook een stimulans voor nodig. Leraren zijn ook individualisten, en dat moeten ze natuurlijk ook zijn als je alleen voor de klas staat. Maar om zoiets als ervaringsgericht onderwijs meer toe te passen heb je gewoon de steun, feedback en informatie van anderen nodig. Als tegenwicht van de druk van politiek, (sommige..)ouders, regelgeving.
Eigenlijk niets nieuws, dat leren we de kinderen ook, samen met- en van elkaar leren.  Veranderen doe je zelf, maar je hoeft het niet alleen te doen…
Dus leraren: zet de deur van je lokaal open, voor collega’s, voor experts, voor ouders, voor je leidinggevende. Creeër een draagvlak en vertrouw erop dat uiteindelijk iedereen hetzelfde doel nastreeft, het beste onderwijs voor elk kind.

Samen werken aan één doel, met de steun van ouders en collega’s. Dat is pas écht verlichting van de werkdruk!

Eindelijk weer een nieuwsbrief…. Dit keer gewijd aan onderwijs.

Sapkuren en patronen..

Afgelopen periode heb ik weer eens (na lange tijd..) een sapkuur gevolgd. Niks eten behalve een fles groente- of fruitsap per dag.  Wat me trof was hoe automatisch ik daarvoor at! Wat voor onbewust eetpatroon ik had.
Dat merk je pas goed als je er even helemaal mee stopt. En hoe die automatismen, patronen lang niet altijd gezond zijn voor me. Ik eet vaak meer dan goed voor me is, en/of de verkeerde dingen.
Nu, na een week, voel ik me een stuk helderder, rustiger, meer energie. Ik begin weer zachtjesaan te eten, maar minder uit gewoonte of soms ook frustratie en verveling. Want dat is ook wat ik merkte, dat ik soms at om iets anders niet te voelen.  In een sapkuur kun je dat dan niet meer doen, dus dan kom je dat onderliggende gevoel wel tegen. Dat is even pittig soms, maar ook bevrijdend om het echt aan te gaan. Ik voel dan meer houvast in het leven, minder dat het me overkomt.
Nu weer eten dus, met smaak en gevoel!
Wat is jou patroon waar je eens een kuurtje tegenaan zou willen gooien?

Hierbij wens ik iedereen een inspirerend, succesvol en bovenal verbindend 2014. En hier een klinkende versie van deze wens:    doen met verschillen

Blog: bijvoederen…

Gisteren naar “De nieuwe wildernis” geweest. Mooie beelden, en het besef dat de natuur zo dichtbij is.
Een belangrijk thema in de film was de cirkelgang, dat de seizoenen elkaar afwisselen. En dat de dood van een dier de voedingsbodem voor nieuw leven van een ander was. Dat weten we wel, maar het blijft toch ongemakkelijk om te zien hoe een vos een boel jonge gansjes de nek omdraaid, of een jong veulen de winter niet overleeft. Het zijn natuurlijk de zwakken/minst snelle die niet overleven. Of zoals Darwin het zegt: de meest aangepaste ( en dat zijn noodzakelijkerwijs de sterktste!) overleven het.

Een tijdje geleden was er ook een discussie over het bijvoederen in de winter. Voorstanders daarvan vonden het dierenleed van een verhongerend dier onverdraaglijk.

Ergens zie ik ook wel een metafoor met de stand van de huidige maatschappij. Er waait een gure wind. Er is minder voedsel ( lees: geld). Hoe gaan we om met de structuren, organisaties, en ook mensen die zich hier moeilijk aan kunnen passen? En dan komt bij mij de vraag op: moeten we bijvoederen, steunen. Of de natuur ( lees: de markt) haar werk laten doen.
De commentaarstem zegt bij het stervende veulen: “ zij gaat dood, maar de groep leeft voort”…..

Ik denk dat dat het onderliggende dilemma is waar het vaak over gaat. Waar kies je voor?
Zelf denk ik het groepsinstinct een sterke drijfveer is, mensen zijn in de basis sociale dieren, dus het belang van de groep is groot. Maar we kunnen wel op een menselijke manier omgaan met diegenen die buiten de groep vallen. Respectvol.
Het was mooi om te zien hoe de groep paarden om het veulen stond toen het gestorven was.
Maar waar de grens ligt wie of wat nog wel meekan of niet, en wie die grens dan moet trekken, dat vind ik een hele ingewikkelde, zowel praktisch als gevoelsmatig..
Hoe is dat voor jou?