Luisteren en horen.
In mijn werk heb ik vaak te maken met het verschil tussen luisteren en horen. Er blijken dan vaak veel verschillende interpretaties van die woorden te zijn, en daardoor ook misverstanden.
In mijn visie is luisteren een algemene vorm van auditieve aandacht, en horen jouw specifieke focus, hetgeen wat jij uit al die signalen eruit filtert.
Om het even praktisch te maken: je luistert naar een orkest, en je hoort die prachtige klarinet-melodie. Al die andere partijen hoor je eigenlijk niet of minder, afhankelijk van je focus.
Op zich is daar niets mis mee, je geniet van de muziek. Het wordt wat lastig als je gaat discussieren over de muziek met een andere luisteraar, of als je moet gaan samenspelen. Je hoort gewoon iets anders!
Het is dan belangrijk om uit te wisselen wat je eigenlijk hoort, en je dat ook echt probeert voor te stellen. Dan pas kun je tot een echt samenspel komen, of een vruchtbaar gesprek over muziek.
Een dirigent moet zich natuurlijk trainen om álles te horen… Die positie heeft hij ook letterlijk in het orkest.
Natuurlijk is dit ook een mooie metafoor voor het ‘echte’ leven. Wanneer luister en wat hoor jij dan?
Om het eens te oefenen: hier een stuk van een mooi oud liedje van Bob Dylan. Luister eerst eens naar de stem, en probeer de tekst zo goed mogelijk te volgen.
Luister daarna nog eens en dan naar de begeleiding: hoeveel instrumenten tel je?
Heb je de woorden nu nog gehoord?
10/10/2013 om 10:49
Een heel duidelijk onderscheid en leuk die vergelijking met (uiteraard) muziek. Kan ik als metafoor ook in mijn trainingen gebruiken. Bedankt.
Groet,
Thea